De vier evangeliën vertellen dat Jezus heel veel mensen genas en bevrijdde van allerlei ziekten, kwalen en van bezetenheid. Zelfs liet Hij doden opstaan. Al die mensen kregen van Hem als het ware een nieuw leven.
Genezingen en wonderen mocht Jezus doen (1) om te bevestigen dat Hij namens God kwam en dat zijn boodschap dus betrouwbaar was. Ook (2) trokken zij de aandacht naar Jezus toe. Maar die genezingen waren (3) ook belangrijke en duidelijke illustraties bij zijn boodschap: dat Hij mensen kon bevrijden en een werkelijk vernieuwd leven kon geven in nauwe verbondenheid met God; wat zelfs eeuwig leven betekent!
Jezus sprak bijna altijd over het koninkrijk van God en de levensstijl die daarbij hoort. Ook in de rest van het Nieuwe Testament gaat het veel meer over bekering en het echt met God leven dan over vergeving. Vergeving is zeker wel belangrijk, maar is voor God nooit een probleem als er bekering is. Dan lijkt vergeving van zonden zelfs vanzelfsprekend. De hoofdzaak is altijd bekering: het (weer) werkelijk willen leven met God. Helaas wordt in de meeste Bijbelvertalingen het Griekse woord ‘aphesis‘ heel vaak vertaald met ‘vergeving‘. Dit is wel eens juist, maar vaak niet. Het woord heeft namelijk de ruimere betekenis ‘bevrijding’ (zoals het ook 2x vertaald wordt in Lucas 4:18). Deze versmalling tot vergeving zorgt nog altijd voor onhelderheid en verwarring in de geloofsleer. Het evangelie dat Jezus verkondigde gaat niet zozeer over zonden-schuld en vergeving daarvan maar veel meer over bevrijding van zonden.
De naam ‘Jezus’ werd gegeven omdat Hij zijn volk zou bevrijden van hun zonden (Matteüs 1:21). Bevrijden van zonden betekent dat we er geen slaven meer van zijn. Verleidingen en verleiders zullen er nog wel zijn, maar we kunne ze met Jezus weerstaan en overwinnen (zoals Paulus later zegt). Zo bevrijdt Jezus. Hij belooft ons de hulp die we nodig hebben om trouw te blijven aan God en onze naasten beschikbaar te stellen door zijn Geest. Hij maakt ons sterker dan verleiders (Satan en wie dan ook) of neigingen tot zonden. Door zijn kracht in ons kunnen we de zondemachten steeds weer kruisigen of doden als ze aan ons trekken. Dankzij ‘Jezus in ons’ zijn er voor ons geen bovenmenselijke verzoekingen, zegt Paulus in 1 Korintiërs 10:13 tegen christenen. We zijn immers andere mensen met de geest en gezindheid van Christus in ons (Filippenzen 2). We kunnen daardoor leven als hemelburgers.
Dit was in het Oude Testament ook altijd al de weg. Jezus’ boodschap was wat dit betreft niet nieuw! God stelde altijd zijn hulp al beschikbaar als mensen zich tot Hem bekeerden en konden zij via geloof de zondemachten overwinnen. Maar in de tijd van Jezus was dit krachtige evangelie (weer) totaal onbekend geworden. Dáárom klónk de boodschap van Jezus toen (weer) als nieuw, hoewel het niet echt nieuw was. Nieuw bij Jezus was alleen dat de weg van Gods-bevrijding-via-geloof nu ook voor niet-Joden royaal open ging. Het Oude Testament zei altijd al dat God dit via Israël werkelijkheid wilde laten worden, maar Israël werkte vaak niet mee met God maar juist tegen. Via Jezus ging nu de deur voor de volken dan toch helemaal open. Daarbij werd de binding aan allerlei godsdienstige uiterlijkheden afgeschaft omdat die dankzij de geest van het Joodse wetticisme een sta-in-de-weg waren geworden voor het evangelie!
Jezus zegt helder: wie Mij vertrouwt en Mij in alles wil gehoorzamen ontvangt van Mij alle hulp die daarvoor nodig is (mijn Geest). Zo worden mensen echte medewerkers en kinderen van God. Zo’n liefdevol samengaan van God en mensen was en is vanaf het begin altijd Gods bedoeling geweest (zie bv Genesis 1:26). Mensen moesten en konden met Gods hulp altijd al eensgezind met God worden. Dat onderwees Jezus in zijn tijd opnieuw; Hij leefde dat voor (Matteüs 12:50) en beloofde de nodige hulp om zo wedergeboren mensen te worden.
In de geschiedenis van het Oude Testament liep de relatie van de mensen met God steeds vast. Vóór de zondvloed al. Daarna steeds weer – ook met Israël. Steeds groeide er slechts bij enkelen een hechte blijvende eenswillendheid met God. Daardoor kon Gods koninkrijk in Israël geen werkelijkheid worden in Israël en dus niet zichtbaar voor alle volken. Ook van Abrahams nageslacht waren de meeste mensen steeds weer onwillig. Iedere keer liet men God praten en ging men eigen gang. Dan zond God weer genadig profeten om te waarschuwen. Soms hielp het wel even, maar niet blijvend. Tenslotte stuurde God zijn Zoon – naar Hem zullen ze toch wel luisteren?! (Matteüs 21:37).
Gods Zoon werd een mens zoals wij (Kerst). Zo ondervond Hij – net als ieder mens – verleidingen, angsten en zorgen. Maar Hij overwon die door steeds te kiezen voor het vertrouwen op God! Zo leefde Hij met het geloof dat zegt: liever sterven dan ontrouw worden aan mijn hemelse Vader! Zo leerde Hij als mens gehoorzaamheid (zegt Hebreeën 5:7,8). Zelfs de angst voor de pijn en martelingen aan het kruis overwon Hij door dit geloof! Gedurende heel zijn leven kruisigde Hij alles wat aan Hem trok om anders te doen dan God wilde. Hij vertrouwde God en op Gods hulp en schreef de woorden ‘Niet mijn wil, maar Gods wil’ als het ware op zijn lijf! Door geloof in God en zijn hulp overwon Hij – als mens (!) – alle menselijke en lichamelijke neigingen tot ontrouw. Ook alle aardse en duivelse verleidingen tot zonde weerstond en overwon Hij zo. Zelfs in Getsemané en op Golgotha. Via dit geloof werd Hij overwinnaar van alle verleidingen en verleiders, ook van Satan. Dáárom maakte God Hem (deze mensgeworden Jezus) Kóning over hemel en aarde!
God liet Jezus opstaan uit het graf (Pasen). Jezus lééft (onzichtbaar voor ons maar wel werkelijk). Hij ontving een troon in de hemel (hemelvaart). Hij heeft alle macht in hemel en op aarde en kreeg zelfs de Heilige Geest tot zijn beschikking (Handelingen 2:33). Sinds Pinksteren komt Hij (namens God) met zijn gezindheid wonen in de harten van alle mensen die Hem vertrouwen. Hij stelt zijn hulp in hen beschikbaar om als christenen door hetzelfde geloof net zo trouw en liefdevol te (leren) leven als Hij. Samen met Hem (één met Hem) kunnen christenen iedere zondige neiging ook kruisigen, alle verleidingen overwinnen en trouw blijven aan God (1 Korintiërs 10:13).
Geloven is daarom sinds Pinksteren: zeker weten dat de kracht van Jezus door zijn Geest in ons beschikbaar is en daardoor het nieuwe leven! Door dit geloof of vertrouwen ben je (met ‘Jezus in ons’) sterker dan alle angst voor de dood, sterker dan alle verleidingen en zelfs sterker dan Satan (al valt hij ons nog wel aan en maakt hij ons leven vaak moeilijk of zwaar). Maar In dit alles zijn we overwinnaars dankzij Jezus, zegt Paulus in Romeinen 8:37 (NV51). Door dít geloof zijn Gods geboden niet onmogelijk, niet te zwaar of te hoog (zie 1 Johannes 5:3,4). Dít nieuwe leven is de kern van het christelijk geloof: Jezus is echt in en bij ons met zijn hulp!
“Het mysterie dat vele eeuwen verborgen is geweest, is nu onthuld: Christus is in u! Hij is uw hoop op goddelijke luister … en u bent één met Hem” (Kolossenzen 1:27 en 2:9,10). Dezelfde gezindheid of mentaliteit van trouw en liefde, die ook in God zijn, komt en groeit in christenen. Christus bewerkt zo onze verzoening, eensgezindheid met God en met elkaar. Zo bouwt Hij Gods koninkrijk met heel gewone mensen, die willen geloven in Hem. Zij gaan leven met zijn gezindheid. Zo wordt de hemel nu al een beetje realiteit op aarde – concreet en beleefbaar. Als mensen zo veranderen is het genadig vergeven van zonden voor God vanzelfsprekend, net zoals dat in het Oude Testament voor God vanzelfsprekend was als mensen zich bekeerden.
“Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen” (Johannes 14:21,23).
En vlak voor zijn lijden en sterven bad Hij om de eenheid van Hem en allen die Hem zouden geloven, dat zij allen een zouden worden met Hem en met God, zoals Hij een is met God, zijn Vader! (Johannes 17:20-23).
Paulus ervoer dat als realiteit: “ik leef nu echt voor God. Christus leeft in mij. Dat bepaalt nu mijn leven hier op aarde” (Galaten 2:20). “In alles (allerlei vervelende noden) worden we overwinnaars” (Romeinen 8:37).
“Moge God … zijn kracht en sterkte schenken doordat – via geloof – Christus werkelijk zal wonen in jouw hart, en je geworteld en gegrondvest blijft in de liefde” (Efeziërs 3:16,17).
Geef je vanaf nu dagelijks over aan Jezus; aanvaard Hem als jouw Koning. Luister naar wat Hij en God via de Bijbel je willen leren. Geloof dat Jezus namens God echt bij en in je is om je te helpen in álle (makkelijke en moeilijke) omstandigheden te leven voor Hem. Geloof, vertrouw Hem.
Als je dit wilt gaan doen, maar je merkt dat een gedachte, vraag of iets anders jou in de weg zit – neem dan contact met me op – dan proberen we samen verder te komen.
Ton de Ruiter (info@jezusinons.nl).
PS-1: Als je wilt horen wat voor invloed deze manier van geloven kan hebben in het leven van mensen die al jaren gelovig waren klik dan hier: Een paar ervaringen met ‘Jezus in ons’
PS-2: Misschien denk je: wat deed Jezus dan op Golgotha? Voorgangers en christenen doen vaak net of het antwoord op die vraag simpel en helder is, maar als je doorvraagt blijkt al snel dat dit niet zo is. Veel theologen geven dat eerlijk toe. Deze verlegenheid met de kruisdood van Jezus wordt volgens mij veroorzaakt door meerdere theologische denkfouten die sinds de Reformatie gangbaar zijn geworden. Daarom verwijs ik naar twee artikelen over de vraag: Wat gebeurde er nu precies op Goede Vrijdag?
Klik op ‘Verlegenheid rond Golgotha‘ om te ontdekken waar het probleem zit.
Klik op ‘Opnieuw fundamenteel nadenken over Golgotha is nodig en ontdekkend’ voor meer argumentatie en een uitweg uit de verlegenheid: